Osmanli toplumu, bir sevgi, sefkat ve yardim toplumuydu. Devlet, hayat ve hayrat devleti, insan hayrat ve hasenat insaniydi. Osmanlida hayat ahirete dönüktü. Ahirete dönük oldugu icin de hayatta fuzuli selere yer yoktu. Osmanli Insani kible yürekliydi. Faziletliydi, dürüsttü cevreciydi, medeniydi, nazikti; cihana örnekti. Hede ve gayret sahibiydi. Zaferler ve basarilar hayatin bir parcasiydi. Osmanlida, insan haklari gözetilirdi. Herkes ibadetinde, kiyafetinde, seyahatinde, ticaretinde özgürdü. Osmanlida güclü olan hakli degil, hakli olan güclüydü. Adalet duygusu, hayatin her alanini kaplamisti. Devlet milletle bütünlesmisti. Farkli kültürler, asirlarca baris icinde bir arada yasamisti. Osmanli, yetistirdigi cevher insanlarla dünyaya nam salmisti. Tarih gercek bir ibret aynasi ve tam bir tecrübe tahtasidir. Ve bosuna yasanmis bir tecrübeler yigini degildir. Bugün, gecmisimizden ders almanin ve yeniden Osmanli demenin tam zamani.